Toen Stephanie Planckaert hoorde dat ze op de afdeling thoraxheelkunde zou staan, was dat even slikken. Ze kende de afdeling niet en wist ook niet hoe het er allemaal aan toeging.
Planckaert had geen bepaalde verwachtingen toen ze aan de uitdaging begon. Al had ze toch op bepaalde dingen gehoopt.
“Dat ik als gezelligheidsmens ook babbeltjes kon doen met de patiënten. Maar dat was niet altijd mogelijk. Ik was heel gestresseerd om aan die eerste dag te beginnen. Maar achteraf gezien zijn die tien stagedagen voorbij gevlogen. Ik heb me geen moment verveeld. Al was die job niet evident om met mijn gezinsleven te combineren.”
Dat kwam vooral door de shiften waarin Stephanie moest werken. Soms overdag, soms ’s avonds laat, soms ’s nachts. Daardoor zag ze haar gezin niet veel.
“Ik raakte op onze dienst aan de praat met een single mama die haar job dus met de zorgen voor haar kinderen moest combineren. En dat is absoluut niet vanzelfsprekend. Ze heeft daarom gekozen voor een bureaujob, ook al was ze zo graag verpleegster gebleven. Maar ja, die shiften, hé… Je kan dan alleen kinderen hebben als je een partner hebt die jou daar volledig in steunt.”
