Het was voor Karl Meesters toch even schrikken toen hij hoorde dat hij al zo’n twee jaar met een tumor in zijn lijf rondliep. Een operatie drong zich op, maar die zou enorm precair zijn.
“De gesprekken met de artsen waren héél, héél moeilijk. Er was sprake van zenuwen in mijn been opofferen, een beenspier verwijderen. Ik wist dat ik in dat geval niet meer zou kunnen staan. Als zoiets gebeurt, boven op mijn visuele handicap, is alles wat ik de voorbije jaren heb opgebouwd om zeep. Dan is mijn leven voorbij. Wat kan ik dan nog?’ Ik kwam lijkbleek buiten na die consultaties”, blikt hij terug in Humo.
Karl werd geopereerd in Gent en de operatiekamer werd voor een hele dag gereserveerd omdat het zo’n complexe ingreep was.
“Het eerste wat ik deed toen ik weer bij bewustzijn kwam, was mijn beenspier opspannen. Ik was enorm opgelucht dat dat lukte: niet alleen was de operatie geslaagd, ik zou nog kunnen lopen.”
