Terwijl veel mensen de gevangenis het liefste mijden, is het voor advocate Davina Simons een plek waar ze eigenlijk nog graag komt. Als advocaat ben je tenslotte vaak de enige persoon die iemand nog heeft.
“Ik heb cliënten die géén bezoek krijgen, van niemand. Ik ben er ook nooit bang. Als je mensen met respect behandelt, krijg je respect terug. Ze kwamen ooit met een aantal cipiers iemand brengen die gevaarlijk zou zijn en wiens boeien ze niet wilden losmaken. Ik heb erop gestaan om hem los te maken voor ik met hem in gesprek ging. Van mens tot mens. Ik heb tot nu toe slechts één nare ervaring gehad, met een cliënt die een ongezonde fixatie op mij had ontwikkeld. Die samenwerking heb ik moeten stopzetten”, zegt Davina in Nina.
Davina werkt op het kantoor van Walter Damen. Daar heeft ze net zoals alle andere stagiaires haar plekje moeten verdienen. Dat geldt niet alleen voor mannen, maar zeker voor vrouwen.
“Het is een harde wereld en je moet je mannetje staan. Voor sommigen ben je in het begin gewoon lucht. Je krijgt het gevoel dat ze denken: wat gaat zij hier komen vertellen? Maar intussen voel ik wel dat ik gerespecteerd en gewaardeerd word. Ik voel ik me als een vis in het water op de rechtbank.”
