Het is nooit de bedoeling geweest van Mike Verdrengh om beroemd te worden. Hij deed als tiener wel mee aan een voordrachtwedstrijd en volgde dictie in Leuven, maar iet met de bedoeling van daar ooit beroemd mee te worden.
“Toen de televisie in 1953 zijn intrede deed, zat ik bij een vriend voor het scherm en dat medium heeft me sindsdien nooit meer losgelaten. Programma’s als ‘Schipper naast Mathilde’ en ‘Bonanza’ wakkerden mijn goesting aan om verhalen te vertellen en emoties te delen. Niet omwille van de roem, maar wel vanuit de verwondering en de drang om te spelen”, zegt Mike in Primo.
Zowel de vader als moeder van Mike zijn niet echt artistiek aangelegd. Toen hij zijn eerste gitaar kocht vond zijn vader dat maar lawaai en iets waar hij geen geld mee kon verdienen.
“We hadden het thuis niet breed. Luxe kende ik niet, maar we kwamen niks tekort. Van mijn ouders leerde ik tevreden te zijn met wat ik had, ik erfde van hen hun sociale ingesteldheid en rechtvaardigheidsgevoel. Ik besef daardoor nu heel goed hoe blij ik mag zijn dat ik tot de eerste generatie behoor die haar hele leven zonder wereldoorlog heeft kunnen leven.”
