Een gesprek voeren met Philippe Geubels, het is niet altijd makkelijk. Hij is niet heel erg spraakzaam tijdens interviews en weet soms gewoon niet wat zeggen. Toch was hij als kleine jongen helemaal niet verlegen en zorgde hij vaak voor chaos in de klas.
“Dat is waar. Ik was een speelvogel, ik was het in de klas altijd aan het uithangen. Dat is veranderd tijdens mijn puberteit. Ik dacht veel na en toen zijn al die angsten ontstaan. Als je veel angsten hebt, zakt je zelfvertrouwen tot nul. Situaties die je uit het veld slaan, begin je te vermijden. Ik ben toen hard veranderd”, klinkt het in Humo.
Voor Philippe was humor een vluchtmiddel terwijl hij heel erg bang was, maar ook heel verdrietig. Hij verloor heel vroeg zijn mama en ook nog eens op een vreemde manier.
“Toen ik 3 jaar was, werd ze getroffen door een virus en ze belandde in een coma waar ze nooit meer uit is ontwaakt. Van het ene op andere moment was ze weg. Lachen is voor mij een manier geweest om daarmee om te gaan. Als mensen lachen, is alles oké, hè. Het voelt toch alsof alles oké is. De wereld is dan eventjes plezant.”
