Conner Rousseau had een grote droom. Nadat hij zijn partij hervormd had, wilde hij ook het land hervormen. Maar dan sloeg het noodlot toe…
“Niemand houdt ons nog tegen”, klonk het nog triomfantelijk bij Conner Rousseau toen hij herverkozen werd als partijvoorzitter van Vooruit. Rousseau wilde zijn partij ‘een elektroshock’ geven en dat was hem ook gelukt…
Vooruit steeg in alle peilingen en leek de enige traditionele partij die zich had weten te moderniseren. Maar dan begon het plots fout te lopen…
De pijlsnelle klim van Conner Rousseau werd ook gevolgd door een pijnlijke val naar beneden. Met racistische uitspraken en zijn gekende ‘zattemansklap’ reed Rousseau zichzelf de afgrond in.
En zo gaf Conner Rousseau de socialistische partij een elektroshock in positieve zin, maar kreeg hij zelf al snel af te rekenen met een elektroshock die zijn einde inluidde als rijzende ster aan het politieke firmament.
