Nadat ze Devon net ingeschreven hadden bij een wielerploeg, omdat hij ook coureur wilde worden zoals zijn papa en opa, kwam de lockdown en kon hij een jaar niet koersen.
“Er is de afgelopen jaren heel veel gebeurd”, deelt Devon mee aan Dag Allemaal. Het jaar na de lockdown moest hij dan geopereerd worden aan zijn knie en toen duurde de revalidatie veel langer dan verwacht.
En toen ook dat eindelijk achter de rug was, kreeg hij corona, daags voor zijn eerste koers. “Ik dacht: ‘Het mag niet zijn!’ Het was ook niet zomaar corona, ik moest zelfs een puffer gebruiken en mocht twee maanden niks doen omdat de covid zich op mijn longen had gezet”, aldus Devon Planckaert.
Toen hij uiteindelijk op de fiets mocht springen, was het seizoen gedaan. Hij richtte zijn pijlen dus op dit seizoen maar kwam zwaar ten val op stage. “Toen heb ik eraan gedacht om m’n fiets aan de wilgen te hangen”, bekent Devon.
Zo diep zat hij dus. “Ja, ik vroeg me af waarom ik het eigenlijk nog allemaal deed. Als je vol goede bedoelingen zit, ambitieus bent en dan voor de zoveelste keer tegen de muur loopt, is dat niet plezant”, vernam Dag Allemaal van Devon.
