Zuhal Demir schreef een aangrijpende open brief op sociale media. Opvallende woorden over ‘het kleine afscheid’. Heb jij moeten wenen?
Ouders zullen zich zeker en vast herkennen in de woorden die de N-VA-politica schreef op 1 september nadat ze haar dochter Rozanne naar het eerste leerjaar bij juffrouw Heleen had gebracht. Moest Zuhal Demir een traantje wegpinken?
“Het kleine afscheid… Hoe vaak zeggen we het niet als het op kinderen aankomt: “Geniet er maar van, ze worden snel groot”. Het is een cliché geworden dat niet echt iets betekent. De eerste keer dat de woorden me bijgebleven zijn, herinner ik me nog glashelder. Al was het maar omdat ze spottend uitgesproken”, vertelt Zuhal Demir op haar sociale media. Haar dochtertje had immers net overgegeven…
“Rozanne had net haar papje ‘teruggegeven’ op het nieuwe kleedje waarmee ik naar een feest wou vertrekken. Met veel overgave en snot, zeg maar. “Hier is niet veel genieten aan”, dacht ik bij mezelf”, klonk het toen bij Zuhal Demir. Het lijkt nog maar net geleden, maar nu is daar plots die ene belangrijke dag…
“Vandaag sta ik met haar aan de schoolpoort om haar af te leveren bij juffrouw Heleen van het eerste leerjaar. En zit ik me af te vragen of ik sinds die dag dat ik in allerijl van kleed moest veranderen en alle andere dagen daarna niet méér had moeten genieten van mijn kind”, geeft Zuhal Demir toe dat politiek haar soms volledig opslorpt in plaats van meer tijd met haar gezin en dochter door te brengen. En dan trekt Zuhal Demir een pijnlijke conclusie…
““Ze worden zo snel groot”, zijn echt geen nietszeggende woorden meer als je dat kleine handje na een lange zomer moet loslaten. Dan slaan ze als een natte dweil in je gezicht. Ik krijg er een krop van in de keel die ik snel doorslik. Die ene traan moffel ik weg in de zoveelste dikke knuffel van de ochtend.” En dan toont de dochter zich ‘grootser’ dan de mama…
“Rozanne kijkt me even bezorgd aan met een blik die “gaat het wel lukken met jou?” zegt, voor ze richting haar klasje huppelt. Ik zou er veel om geven om terug te keren naar de dagen dat haar hele handje nodig was om 1 vinger vast te houden.” En dan stelt Zuhal Demir zich een open vraag…
“Zou het niet daarom zijn dat kinderen tranen laten bij de schoolpoort op 1 september? Misschien huilen kinderen wel de tranen van hun ouders die zich verschuilen achter woorden als “wat worden ze snel groot” om niet zelf te janken.” Want één ding is duidelijk…
“Voor Rozanne is dit een spannende dag, het terugzien van vriendjes en een nieuw avontuur. Groeien, in alle betekenissen van het woord. Ik voel het als een klein afscheid van mijn engel”, aldus Zuhal Demir. De politica trekt een duidelijke conclusie…
“De eerste schooldag is een por in je hart die je er aan herinnert om met je kind mee te groeien en het heel bewust te beleven”, lezen we in de mooie boodschap van Zuhal Demir die ze neerschreef op Facebook, waar je de volledige tekst kan nalezen.
