In de rubriek ‘De Levensvragen van De Wachter’ vertelt Ellen Callebout, aka mevrouw Gert Verhulst, dat er niet veel dingen zijn die haar ongelukkig kunnen maken: “Ik ben niet gauw ongelukkig, omdat ik weinig dingen de moeite vind om ongelukkig voor te zijn. Ik kan daar ook gewoon geen tijd en energie in steken” klinkt het.
Dit in tegenstelling tot manlief Gert. “Gert is daar anders in, hij kan zich opwinden om het minste. Dan rij ik bijvoorbeeld met hem van Antwerpen naar Oostduinkerke, doen we er een kwartier langer over dan gewoonlijk en moppert hij. ‘Zo lang rijden!’ Ja, en dan? Wat maakt het uit? Je zat niet eens achter het stuur! Dat is toch allemaal geen drama? Zeur daar toch niet over! Maar dat is Gert”, zegt Ellen. “We zijn twee uitersten op dat vlak.”
“Ik probeer hem op zo’n moment wat op te beuren, maar meestal lukt dat niet en dat laat ik hem maar. Dan blijft hij maar wat zitten, daar in die negatieve bubbel. Óók goed. Hij komt er vanzelf weer wel uit. Ik denk dan alleen: dat vloeken, dat grumpy zijn, is dat nu een meerwaarde geweest? Nee, want dat slorpt alleen maar energie op”, meent ze.
